Iets meer dan een maand geleden schreef ik part I, niet wetende dat er zo snel een part II zou komen. Ik voel dat ik klaar ben om ook dit te delen met jullie, opnieuw vanuit kwetsbaarheid, vanuit puurheid...Dit voelt voor mij zelfs nog iets 'kwetsbaarder'.
Jullie zijn waarschijnlijk nieuwsgierig of ik mijn 'Soulmate' al gemanifesteerd heb? Ik kan zeggen dat ik deze nieuwsgierigheid deel met jullie, en het antwoord nog niet weet... Maar wat ik wil kan zeggen is dat ik 'iemand' heb leren kennen....
In augustus had ik een date. De date was leuk, maar ik voelde heel sterk aan bij mezelf en bij hem dat er op dat moment niet echt 'ruimte' was voor 'iets'.
Een paar maand later spraken we een tweede keer af om eens bij te babbelen.
En vanaf dan ongeveer zijn we onze 'ontdekkingsreis' samen begonnen. We zijn nu ongeveer een maand verder en ik kan terugblikken op een 'boeiende', 'mooie', 'bewuste' tijd samen en apart.
En ik voel jullie denken... Is dit het, Is hij 'The One'? Ik herken de vraag, ook bij mezelf en ergens zou het heel 'comfortabel' zijn mocht het antwoord hierop 'duidelijk' zijn... Dat is het niet en dat is oké...(tha,lees: soms 'voelt' het vree irritant)...
Mijn visie over 'Mijn toekomstige relatie 'is heel duidelijk maar beangstigd mij blijkbaar ook.
Een bewuste relatie in vrijheid.
Om heel eerlijk te zijn, dacht ik niet dat dit 'datingproces' me nog zo zou beangstigen.
Maar ik voel heel sterk dat als iemand zo dicht komt al mijn 'patronen' komen bloot te liggen. Het komt heel dichtbij. Dat voelt heel naakt letterlijk en figuurlijk.
Op professioneel vlak kan ik zo goed mijn intuïtie van mijn angst onderscheiden. Op 'datevlak' is dit toch andere koek, merk ik....
Ik dacht... Jaja been there, done that. Ik ben volledig klaar voor 'The Real stuff in de vertraging'. Guess what? Het is moeilijker dan verwacht, het is confronterender , kwetsbaarder maar langs de andere kant voelt het ook zo 'geaard', 'vertrouwd', 'authentiek' en vol verbondenheid.
Vroeger stapte ik heel snel in relaties, zonder 'bewust' te zijn van mijn patronen, van mijn valkuilen. Ik ging in de versnelling, ik wou versmelten... Een paar maanden/jaren later ontwaakte ik dan vanuit 'de roes' en daar stond ik dan... Ik voelde niet meer wat ik voelde voor die persoon, het was weg, ... Het was niet meer....en de relatie stopte.
Ik heb aan mezelf beloofd om mezelf niet meer te verliezen maar om vanuit een enorme kracht en verbondenheid met mezelf, te verbinden met de ander. Ik weet heel goed welke 'soort' relatie ik wil aantrekken maar het 'datingproces' waar we nu in zitten is 'onbekend terrein' voor mij en voor hem ook denk ik. Ik ken geen voorbeeld. Het is anders dan anders. Dit geeft me langs de ene kant heel veel rust, en langs de andere kant triggert het mijn patronen heel fel.
Hieronder wil ik enkele ervaringen en bewustwordingsprocessen delen.
Na ons eerste 'intiem' contact voelde ik dat het moeilijk was om in mijn center te blijven.
Hij had van in het begin gezegd 'Lieze blijf dicht bij jezelf' en ik dacht 'Tuurlijk daddeuh, I can do that... Niks was minder waar...Daar was de angst om verlaten te worden.... De dagen erna voelde ik dat mijn hele lichaam wou 'versmelten' met hem,... Ik wou in symbiose gaan.. Ik wist dat ik 'aangetrokken' was tot het gevoel, tot de aandacht, en de genegenheid en dat het in principe niks met hem te maken had (dankbaar voor dit inzicht, oef: zover zitten we al (lacht)).
Na een dagje sauna en een intense 'zweethutceremonie' voelde ik dan ook opnieuw de verbondenheid met mezelf. Ik voelde mij terug aarden en 'die nood' was weg...
Na een tweetal weken vertrok ik naar Spanje, 10 dagen elkaar fysiek niet zien.. spannend opnieuw en dat was het ook.. Op een bepaald moment stuurde ik een voicebericht waarin ik een bepaald 'verlangen' uitsprak. Het voelde kwetsbaar. Het werd mooi ontvangen. Hij gaf zijn triggers aan en daarna hebben we een mooi telefoongesprek gehad waarbij we allebei vertelden wat onze verlangens waren, zonder te versmelten, te vluchten, zonder dat 1 iemand iets hoefde te veranderen. We lieten elkaar 'waardig' en 'vrij'. Na dit telefoongesprek ervaarden we allebei een gevoel van 'rust'.
En toen 'de thuiskomst van Spanje'...Die avond vertelde hij mij iets wat me enorm raakte... Op dat moment kon ik het niet plaatsen...Wist ik niet vanwaar het kwam, dus ik heb het eventjes weggeduwd tot ik in de ochtend met een enorm zwaar gevoel wakker werd.Het patroon van wegduwen komt van deze overtuiging: als ik mij volledig 'kwetsbaar' opstel lopen de mensen weg...wegduwen voelde op dat moment veiliger.
Ik voelde mij opnieuw 'het kleine meisje' Lieze dat niet genoeg was, het niet waard was om graag gezien te worden, het voelde heel heftig. Ik wist dat dit opnieuw los van hem stond maar met 'mijn vader' te maken had... Het had iets getriggerd bij mij, iets losgemaakt. Dit 'zien' is niet vanzelfsprekend. Het is dankzij heel wat zelfontwikkeling te doen dat ik dit soort zaken niet meer projecteer en zelf verantwoordelijkheid neem. En toen voelde ik twee 'beschermingsmechanismen' de kop opsteken. Langs de ene kant 'vluchten', langs de andere kant 'Symbiose'.. Ik voelde dat 'vluchten' zou winnen en toen was er een aha- momentje. En ik dacht, not again Lieze.. Dit hebben we al gedaan...Levert niet echt iets op... Onder de douche voelde ik de tranen stromen, ik gaf mijn kleine meisje wat extra liefde en nam toen de beslissing om dit hele proces 'eerlijk' met hem te delen, me heel erg bewust zijn van 'de overtuiging en angst': als ik dit deel gaat hij zeker gaan lopen. Guess what, hij bleef, hij ontving dit zo mooi, vroeg me wat ik nodig had en we knuffelden. De momenten en dagen die hierop volgen voelde ik een enorme dankbaarheid voor mezelf, voor hem en voor dit moment. Uiteraard ga ik af en toe nog terug in deze 'angst' maar ik ben er mij bewust van en kan het gemakkelijk 'ombuigen' en dat is zo waardevol....
En dan nu India....een maand geen fysiek contact. Na een intense maand van daten, een maand afstand... Hij vroeg me: wil je alleen naar India of wil je mij 'energetisch' meenemen?. Mijn antwoord: mijn angst wil je meenemen, maar 'ik' niet. En opnieuw voelden we een bepaalde 'rust'. Ik ben me heel erg bewust dat dit voor mij niet zal gemakkelijk zijn.
Naar India gaan voor een maand 'alleen' is al 'way out of my comfortzone'. Loslaten, afscheid nemen, valt me zwaar. Als kleine meisje was ik vaak 'hysterisch' in paniek als mijn mama niet op tijd thuis was, ik op kamp moest,... Nu kan ik dit plaatsen en weet ik vanwaar het komt, dat helpt....
India voor een maand (lacht en zucht)... niet echt 'alleen' zoals ik het mij had ingebeeld. Er is iemand in mijn leven, waardoor ik voel dat dit nog een extra uitdaging zal worden...
Thank you universe. I asked the universe for an extra challenge for this trip, bij deze heb ik dat dus gekregen...Zalig en langs de andere kant ook beangstigend... Ik omarm de dualiteit..
Ik herken de dans tussen bindingsangst en verlatingsangst. Ik omarm ze. Ik ben me bewust van mijn beschermingsmechanismen en 'probeer' het anders te doen...
Of wij 'The One' zijn voor elkaar...weten we niet en dat is ok. Ik ben heel benieuwd wat 'India' met ons beiden zal doen en 'probeer' de 'gehechtheid' aan het resultaat los te laten.(Tha: ik 'probeer', met vallen en opstaan)...
De 'roze wolk' die ik gewoon ben/was, is er niet en daar heb ik, heeft mijn 'ego', het soms moeilijk mee.. en dan denk ik: ergens is het leuk om eventjes te zweven, maar dit heeft mij eerlijk gezegd nog niet veel opgebracht.. Dus we proberen het anders... Weten we beiden zeker of dit zal werken? Neen, but let's try it out.. Vanuit overgave, vanuit vertrouwen...
En wordt het niks? Then it's not meant to be.
Je zal misschien denken,... This is not a 'typical romantic love story' like you see in the movies.. Dat is het idd niet. Ik heb in mijn leven al 10-tallen typische love stories gehad en Guess what: I'm still single (lacht)...Ik voel ook heel sterk dat dit 'bewust' daten mij heel goed doet... Ik evolueer als mens, ik groei, ik leef, ik ben rustig en tegelijkertijd voel ik de seksuele energie voluit stromen (zalig)... Er is passie, er is afstand en nabijheid, er zijn triggers, er is Lieze en er is ...En als we samen zijn, is er 'samen' in verbondenheid, in de diepgang, in vrijheid. And for the moment that's all there is and that's ok....
Ik laat los en leef.
Adieu Belgique , Hello India
Veel liefs, Namasté
Lieze
